Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Ελληνική Punk σκηνή - Α μέρος (δεκαετία 80)

Η punk μουσική έφτασε στην Ελλάδα τα πρώτα χρόνια του 1980 με κάποια καθυστέρηση σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη (αυτό είναι φυσιολογικό μιας και στα 7 χρόνια της χούντας πάγωσαν όλα)..Η ελληνική σκηνή ήταν μικρή και περιθωριοποιημένη, αλλά ιδιαίτερα δραστήρια..Τα πιο γνωστά συγκροτήματα από την δεκαετία του 80 ήταν οι Stess , οι Γενιά του Χάους , οι Εκτός ελέγχου , οι Ex Humans οι Αδιέξοδο , οι Panx Romana , οι Πανικός, οι Πίσσα και Πούπουλα, οι Μάστιγα και η Αντίδραση..Κοινά στοιχεία των συγκροτημάτων αλλά και αυτών που ακούγανε και στήριζαν την όλη φάση ήταν η οργή απέναντι στο πολιτικό και κοινωνικό κατεστημένο και η αντίθεση στις προκαταλήψεις, το ρατσισμό και τον εθνικισμό.

Stress-Άγχος


Γενιά του Χάους



Εκτός ελέγχου-Αρετή





Ex Humas - Ανώφελη επιβίωση



Αδιέξοδο-38 Χιλιοστά


Panx Romana-Ρομποτάκια



Πανικός-Ψεύτες






Πίσσα και Πούπουλα-Ξυπνάτε-πεθαίνω



Μάστιγα-19 χρονών νεκρός



Αντίδραση








Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Αγανακτισμένοι

Από τότε που ξεκίνησε το κίνημα διαβάζω σε διάφορα blogs αρκετούς να βρίσκουν λόγους για τους οποίους να μην κατέβουν στο δρόμο..Για άλλον είναι πολύ ειρηνικό για να πετύχει, για άλλον το επίπεδο του κόσμου δεν του αρέσει, άλλος σπάζεται να κατέβει με άτομα που μέχρι εχθές ζήσουν στην σαπίλα της σύγχρονης Ελλάδας κλπ.. Για να μην κατέβεις μπορεί να βρει ο καθένας μας χίλιους λόγους..Είναι όμως η πρώτη φορά που πολύς κόσμος κατεβαίνει στο δρόμο χωρίς πολιτικά καπελώματα, σε μια περίοδο που το μέλλον προδιαγράφεται πιο μαύρο και από το σκοτάδι..Δεν ξέρω αν θα βγάλει κάπου όλο αυτό το κίνημα αλλά για μένα όποιος δεν κατεβαίνει κάτω αυτές τις μέρες απλά είναι για φτύσιμο..

Το μόνο που με χαλάει κάπως είναι ότι έχω την εντύπωση πως αν αύριο με ένα μαγικό τρόπο εξαφανιζόταν το ΔΝΤ από τη ζωή μας και η ανεργία κατέβαινε στο 5% ένα μεγάλο ποσοστό αυτών που φωνάζουν τώρα θα συνέχιζαν τη ζωή τους όπως πριν..Γιατί να μην ξεχνάμε ότι για την κατάσταση που έφτασε η χώρα τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι πολιτικοί, αλλά στο πάρτυ συμμετείχε και ένα αξιοσέβαστο ποσοστό του λαού.. Μεγάλο στοίχημα λοιπόν είναι να αλλάξει και η νοοτροπία μας που τα τελευταία 30 χρόνια είχε γίνει εντελώς σάπια..

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Ο καθηγητής του Γιωργάκη..

Το παρακάτω βίντεο είναι από διάλεξη μαθήματος του Ρίτσαρντ Γουόλφ, καθηγητή οικονομικών στο πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης. Ο Γουόλφ είχε μαθητή τον Γιωργάκη, όταν αυτός σπούδαζε στην Αμερική, και όπως λέει χαρακτηριστικά μάλλον δεν τον δίδαξε καλά..


Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Qubic houses - Rotterdam

Εχθές αναπάντεχα είχε φοβερή ηλιοφάνεια στην Ολλανδία,οπότε πήγα την πρώτη μου ημερήσια εκδρομή στο Rotterdam..Εκεί είδα τα qubic houses..Η αρχική ιδέα για αυτά τα περίεργα σπίτια προέκυψε τη δεκαετία του 1970. Ο αρχιτέκτονας Piet Blom σχεδίασε 2 κυβικά σπίτια, τα οποία χτίστηκαν στη Helmond. Η πόλη του Rotterdam του ζήτησε να σχεδιάσει σπίτια πάνω από μια πεζογέφυρα. Έτσι κατασκευάστηκαν 40 σπίτια-κύβοι (υπό γωνία 45 μοιρών). Η ιδέα πίσω από αυτά τα σπίτια είναι ότι ο αρχιτέκτονας προσπαθεί να δημιουργήσει ένα δάσος από κάθε κύβο-σπίτι που αντιπροσωπεύει ένα αφηρημένο δέντρο..




Ένα από τα σπίτια είναι ανοιχτό στο κοινό για επίσκεψη στο εσωτερικό του..Αν και το έχουν τελείως παρατημένο μέσα, είναι πολύ ενδιαφέρον σαν κατασκευή..






Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Καληνύχτα Μπανανία..Goedemorgen Nederland..

Τελικά έφυγα από την Μπανανία μας..Βασικά με έδιωξαν..Ήμουν 1 χρόνο σχεδόν πάλι άνεργος,χωρίς καμία προοπτική να βρω στα γρήγορα δουλειά..Και αν έβρισκα θα έδινα κάθε μέρα ραντεβού στα 11ωρα και 12ωρα για 700 ευρώ (αν ήμουν τυχερός και τα έπαιρνα),χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα (βλέπε μπλοκάκι ελεύθερου επαγγελματία-η σύγχρονη κατάρα μηχανικών-δικηγόρων κ.α.) Έτσι όταν βρέθηκε η ευκαιρία να βγω εκτός Ελλάδας, δεν το σκέφτηκα καν..Αλλά δεν μετανάστευσα με τη θέληση μου..Με έδιωξαν όλοι αυτοί οι σάπιοι που κυβερνούν τη χώρα τόσα χρόνια και όλοι οι βολεμένοι κάτοικοι που για μια θεσούλα στο δημόσιο τους χαρίζανε την ψήφο τους..



Τέλος πάντων..Ίσως και να είναι καλύτερα που έφυγα.. Μερικοί ακόμα μήνες στην Μπανανία απλά θα με έφερναν πιο κοντά στην κατάθλιψη και στο να τα σπάσω όλα από την οργή μου..

Πρώτες εντυπώσεις απο το Delft και την Ολλανδία άριστες..Μια ήσυχη πόλη, χωρίς πολλά αμάξια, με πολλά ποδήλατα, κανάλια, πάρκα, φθηνές μπυραρίες..Τις πρώτες 20 μέρες είχε και απίστευτο χιόνι..






Οπότε σταματάω τη γκρίνια προς το παρών (μιας και η γκρίνια δεν φεύγει ποτέ) και εύχομαι σε όλους καλή χρονιά..Και υγεία..Αυτή μόνο μετράει..Από εκεί και πέρα καλή τύχη και τα μάτια και η ψυχή σας ανοιχτά..


                                                      





Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Περιφερειακές-Δημοτικές (ή μήπως Βουλευτικές όπως άφησε να εννοηθεί ο ΓΑΠ) εκλογές 2010

Ένα εκπληκτικό άρθρο για τις σημερινές εκλογές στην Μπανανία από τον καθηγητή Χρήστο Γιαννάρα που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή..


Ψήφος αντίστασης στη μικρόνοια

Tου Χρηστου Γιανναρα

Μοιάζει απίστευτο, αλλά το προεξοφλούν με σιγουριά οι δημοσκοπήσεις: Στις επερχόμενες εκλογές Τοπικής τάχα και Αυτοδιοίκησης, οι ελλαδίτες ψηφοφόροι θα ψηφίσουν και πάλι, στην πλειονότητά τους, κομματικούς υποψηφίους.
Πώς να εξηγήσουμε την άρνηση της κρίσιμης για το εκλογικό αποτέλεσμα μάζας να αντιληφθεί την πραγματικότητα; Τα εγκλήματα των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία τριάντα έξι χρόνια είναι εξόφθαλμα, αποδεδειγμένα, ψηλαφητά: Κατασπατάλησαν το απίστευτο χρήμα που εισέρευσε στη χώρα (για πρώτη φορά στην κρατική μας ιστορία) και απέβλεπε να επιτευχθεί σύγκλιση της ελλαδικής με τις οικονομίες των χωρών της Ε.Ε. Ξέφρενη σπατάλη και επιπλέον απίστευτος, παρανοϊκός δανεισμός. Μοίραζαν τα κόμματα διορισμούς, επιδοτήσεις, ρουσφέτια, μπούκωναν τον υπόκοσμο των λακέδων και της καμαρίλας τους με αδιάντροπο πλούτο, ωμά, απροκάλυπτα, χυδαία. Πνίγοντας κυριολεκτικά τη χώρα στα χρέη.
Χωρίς να λύσουν, στα τριάντα έξι αυτά χρόνια, ούτε ένα πρόβλημα – το ασφαλιστικό, ας πούμε, ή το συγκοινωνιακό ή της μηχανοργάνωσης του κράτους (δεν συζητούμε για την παιδεία, την υγεία, την άμυνα, τη δικαιοσύνη). Το μόνο που τους ενδιέφερε, μα αποκλειστικά το μόνο, ήταν η επανεκλογή τους, η κραιπαλική ηδονή της εξουσίας. Τίποτε άλλο. Και όταν πια η καταστροφή ήταν αδύνατο να αναχαιτιστεί, ο ένας πρωθυπουργός το ’σκασε πανικόβλητος, δίχως ίχνος ντροπής ή αυτοσεβασμού. Και έσπευσε να αναλάβει ο μειονεκτικός σε επιγνώσεις αντίπαλος, για να αλωνίζει επί μήνες τα διεθνή κέντρα, απολαμβάνοντας τουριστικά το κελεπούρι της πρωθυπουργίας και διαφημίζοντας στους δανειστές της χώρας την αναξιοπιστία της και τη διαφθορά της.
Ποιος Ελληνας δεν βλέπει αυτά τα εξόφθαλμα, αποδεδειγμένα, ψηλαφητά δεδομένα; Κι όμως, όχι μόνο δεν κατεβαίνουμε στους δρόμους να διαδηλώσουμε οργή και αντίσταση, αλλά σπεύδουμε πειθήνια και ηλίθια να αμνηστεύσουμε, να κολακέψουμε, να επιβραβεύσουμε τους τυράννους μας, ψηφίζοντας τους εκλεκτούς των κομματικών συμφερόντων στην τάχα Αυτοδιοίκηση. Πού είναι λοιπόν το περιβόητο «φιλότιμο» του Ελληνα, η «περηφάνια» του, το «αδούλωτο φρόνημά» του; Ακόμα και την ψήφο του, το τελευταίο απομεινάρι διαφοράς από τον σκλάβο, τον ραγιά, την προσφέρει για να μετρήσουν οι διεφθαρμένες κομματικές συντεχνίες τις περιστασιακές μεταβολές στα ποσοστά της ισχύος τους.
Να κατεβούμε στους δρόμους μάς το έχει απαγορεύσει ο παλαιοημερολογητισμός του Περισσού: μονοπωλεί μεθοδικά κάθε δημόσια μαζική διαμαρτυρία, την «καπελώνει» αυθαίρετα, η κραυγή και οργή των πολιτών μετατρέπεται σε αθέλητη υποστήριξη της πιο υπάνθρωπης ολοκληρωτικής μονοτροπίας. «Δεν κοτάς ν’ αγγίξεις μιαν από τις αξίες που ικανοποιούν τα αισθήματά σου για κοινωνική δικαιοσύνη, έγραφε ο Ελύτης, και βρίσκεσαι να “κάνεις πορεία” μ’ έναν συρφετό ανθρώπων που δεν έχουν δική τους σκέψη, αλλά την περιμένουν από τον καθοδηγητή τους». Δεν μπορεί να υπάρξει σήμερα ακομμάτιστη πρωτοβουλία για μαζική πολιτική εκδήλωση, που να μην την ιδιοποιηθεί η μικρόνοια και ψυχανωμαλία των καπήλων της Αριστεράς.
Μας απομένει η ψήφος, για να συντηρούμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε πολίτες, ότι πολίτευμα της χώρας είναι η δημοκρατία. Ψευδαίσθηση, στάχτη στα μάτια, για να συνεχίζουν οι μαφιόζοι των κομματικών συντεχνιών να παίζουν με τη δική μας αφέλεια, την παιδαριώδη επιπολαιότητά μας. Τάχα ότι λειτουργούν πολιτικοί θεσμοί, τάχα ότι διαχειριζόμαστε τις τύχες και το μέλλον μας, καμαρωτοί στη σειρά για να βρεθούμε πίσω από το παραβάν, να αξιοποιήσουμε τα «δικαιώματα» του πολίτη! Μας παραμυθιάζουν οι ανίκανοι, ενώ το ξέρουμε, το βλέπουμε: Η δευτεράντζα της κομματοκρατίας, δήμαρχοι, νομάρχες, περιφερειάρχες τώρα ή ό,τι άλλο παραπληρωματικό, ούτε τις λακκούβες στους δρόμους ή τις αγέλες των αδέσποτων δεν είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν. Τοποτηρητές είναι, ελάσσονες, των κομματικών συμφερόντων.
Βρίσκουν και τα κάνουν. Οι μάζες των ευνουχισμένων, των δίχως σκέψη και κρίση ψηφοφόρων, μοιάζει να μην έχουν καταλάβει πού έχουμε φτάσει και γιατί. Γιατί σε λούκι στερήσεων, φτώχειας, ανεργίας, εφιαλτικής αβεβαιότητας για το αύριο, γιατί πουθενά ελπίδα ανάκαμψης; Πώς βρέθηκε να είναι πρωθυπουργός ένα τόσο μειονεκτικό άτομο με τόσο κραυγαλέα υστερήματα, πώς γίνεται να έχουμε υπουργό Εξωτερικών και υπουργό Οικονομικών ανθρώπους πρωτόπειρους, πρωτοφανέρωτους στον δημόσιο βίο, σήμερα που διακυβεύεται η ίδια η ιστορική μας επιβίωση, η αξιοπιστία και η τιμή του ονόματός μας στον διεθνή στίβο; Δεν είχε τίποτε καλύτερο να επιστρατεύσει το κομματικό μας σύστημα στην κρίσιμη αυτή ώρα;
Οχι, δεν είχε, είναι φανερό. Η αξιωματική αντιπολίτευση είναι μια εξ ίσου θλιβερή και ευτελισμένη συναγωγή μετριοτήτων, σπιθαμιαία αναστήματα λιμασμένων για επιστροφή στην εξουσία, αναπολόγητων ακόμη για πράξεις απύθμενης φαυλότητας και διαφθοράς. Αυτά τα «κόμματα εξουσίας» δεν είναι πολιτικοί σχηματισμοί, είναι καρκινώματα στο κοινωνικό σώμα, εστίες μολυσματικές, απεργάζονται θάνατο. Ομως, η κρίσιμη εκλογική μάζα, ψηφοφόροι δίχως σκέψη και κρίση, τους εκλεκτούς αυτών των κομμάτων θα ψηφίσουν, δεν καταφέρνουν να συνδέσουν τον εφιάλτη που ζούμε με τα συγκεκριμένα εγκλήματα που τον προκάλεσαν και με τους αυτουργούς των εγκλημάτων.
Ο ευνουχισμός έχει συντελεστεί μεθοδικά, έντεχνα, «ανεπαισθήτως». Αν υπάρξουν ιστορικοί στο μέλλον με ενδιαφέρον για την περίπτωσή μας, το υλικό μελέτης του ευνουχισμού μας θα τους προσφερθεί άφθονο: Τα σχολικά βιβλία που τιτλοφορούνται «Η Γλώσσα μας», ο γκαιμπελικός προπαγανδισμός του ψυχωτικού «φιλαθλητισμού», του κρατικού τζόγου, ο επιχορηγούμενος κιτρινισμός και κρετινισμός των τηλεοπτικών καναλιών. Ακρως αποτελεσματικές πρακτικές εξηλιθίωσης της κρίσιμης εκλογικής μάζας.
Ετσι έχουν εξασφαλισμένη και αυτή τη φορά την επανεκλογή τους δήμαρχοι εξοργιστικής ανικανότητας, επιβαρυμένοι με εγκλήματα φαυλότητας σε προγενέστερες υπουργικές τους θητείες. Σίγουρη η επανεκλογή και νομαρχών που εκκρεμούν σε βάρος τους ποινικές διώξεις, θριαμβική η επικράτηση πληθώρας ασημαντοτήτων, ανθρώπων θλιβερού επιπέδου ικανοτήτων και καλλιέργειας, με μοναδικό προσόν το κομματικό χρίσμα.
Η «μαγιά» που αντιστέκεται στον εξανδραποδισμό λογαριάζει τους κομματικά κεχρισμένους, όποιοι κι αν είναι, σαν χολεριασμένους. Ακομμάτιστους υποψήφιους τους ψηφίζει. Οπου δεν υπάρχουν: λευκό ή αποχή.


Πηγή: http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_07/11/2010_1293108

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Σκέψεις ενός 18χρόνου για το σχολείο

Παραθέτω αυτούσιο ένα κείμενο του 18χρόνου ανιψιού μου με αφορμή την κατάληψη που έγινε στο σχολείο του αυτές τις μέρες:


Πολύ εύκολο να ψηφίσεις κατά, πολύ εύκολο να απειλήσεις μαθητές με αποβολή, πολύ εύκολο να είσαι γονιός και να έρθεις να βρίζεις τους καταληψίες-αλήτες. Γιατί για αυτούς είσαι αλήτης, ένα ρεμάλι που έτσι επειδή γούσταρες έκλεισες το σχολείο. Κανείς όμως δεν βλέπει το γιατί να γίνονται όλα αυτά. Γιατί κλείνει το σχολείο; Γιατί χαίρονται όλοι οι μαθητές όταν κλείνει το σχολείο; Γιατί όλοι μισούν το σχολείο; Κανείς δεν έκατσε να δει το πρόβλημα από την ρίζα του. Δεν είδαμε ποτέ κανέναν να έρχεται και να ρωτάει το πιο απλό ‹‹γιατί γίνεται κατάληψη;››. Επιπλέον πολύ μαθητές λένε ‹‹ε, εντάξει έχει πρόβλημα η παιδεία, εγώ θα την αλλάξω; ››. Όχι βέβαια! Ένα σχολείο δεν θα αλλάξει τίποτα, λογικό. Όλοι μαζί όμως; Όλοι μαζί με μαζικές καταλήψεις, πορείες, συγκεντρώσεις; Τότε ναι θα αλλάξουν πολλά. Όλοι νοιάζονται για τις εκδρομές και για το αν το παιδί του θα είναι πρόβατο και όχι καταληψίας. Σταματήστε επιτέλους να νοιάζεστε μόνο για τις εκδρομές. Η ζωή σας δεν κρίνεται από το εάν θα πάτε εκδρομή αλλά από την παιδεία. Επίσης γονείς σταματήστε να κάνετε, αυτό που τόσα χρόνια έχετε μάθει να κάνετε καλά, να κατακρίνεται ότι δεν σας αρέσει χωρίς να το επεξεργαστείτε. Ελάτε μία μέρα στο σχολείο να δείτε από κοντά τα προβλήματα να μας ρωτήσετε γιατί δεν θέλουμε τα σχολείο. Ποτέ όμως δεν είδα ούτε έναν, να έρθει και να μας μιλήσει και να προβληματιστεί μαζί μας. Ποτέ κανένας καθηγητής δεν νοιάστηκε για το εάν μας αρέσει το σχολείο, το πώς γίνεται το μάθημα. Όλοι σας νοιάζεστε μονάχα για να βγάλετε την ύλη για να μην σας κάνουν παρατήρηση από το υπουργείο. Όλοι θέλετε να περάσει γρήγορα η ώρα και να πάτε σπιτάκι, δίχως όμως να μάθετε τίποτα απολύτως στα παιδιά, στα δικά σας παιδιά. Δεν είδα όταν έχουμε κατάληψη να έρχεστε και να σας απασχολούν τα προβλήματα μας. Το μόνο που κάνετε είναι να ζητάτε κάποιον υπεύθυνο ή να σπάσουμε την κατάληψη (αφού πρώτα μας απειλείτε) και να ζητάτε να γίνει δημοκρατική ψηφοφορία υπέρ ή όχι της κατάληψης. Να την βράσω την δημοκρατική ψηφοφορία. Όταν δεν μας αρέσει το μάθημα δεν αλλάζετε κάτι, όταν αποβάλλεται μαθητής δεν κάνετε συμβούλιο. Ωραία ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ δημοκρατία, να την χαίρεστε. Τέλος γονείς μην βρίζεται μόνο, ελάτε κοντά μας. Ήδη με τις επιλογές σας τόσα χρόνια τα κάνατε χάλια, τουλάχιστον βοηθήστε μας ή διαφορετικά αφήστε μας να αλλάξουμε εμείς αυτή τη σάπια ζωή που το μόνο που δεν κάνουμε είναι να ζούμε. Θέλουμε ένα καλύτερο κόσμο, δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά μόνο τα παιδιά σας. Κάνουμε όνειρα - μη σκοτώνετε τα όνειρά μας.
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας. ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ. Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη «βιτρίνα», παχύνατε, καραφλιάσατε, ΞΕΧΑΣΑΤΕ. Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε, Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.ΜΑΤΑΙΑ.
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και
περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε. Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε. Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ. Πού είναι οι γονείς; Πού είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δε βγαίνουν έξω: ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ. 

                                                                                                                                        ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ.

Και μια ενδιαφέρουσα εκπομπή για την παιδεία που πρέπει να μας προβληματίσει όλους:

.